12 jun Geluk in relatie tot ziekteverzuim en duurzame inzetbaarheid

Zo langzaamaan lijken we uit de greep van corona te komen en laten overheden de teugels ook beetje bij beetje vieren. We zijn het beu en willen graag zo snel mogelijk terug naar hoe het was? Maar hoe was het eigenlijk ook alweer? Een mooi moment voor reflectie en om lering uit te trekken!

Uit de vele gesprekken die wij de afgelopen periode met medewerkers van verschillende organisaties hebben mogen voeren, durf ik te betwijfelen of we wel zo graag terug willen naar hoe het was. Stapje voor stapje worden we ons namelijk steeds bewuster dat het continue nastreven van economische groei en welvaart ten koste gaat van ons eigen welzijn en onze eigen planeet. We zijn zoveel van onszelf en van elkaar gaan vragen dat de rek er zo onderhand uit lijkt te zijn.

Het is niet voor niets dat het aantal burn-out gevallen de laatste jaren enorm is toegenomen en nog steeds aan het toenemen is en het ziekteverzuim stijgt. Gemiddeld over de laatste 15 jaar lag het ziekteverzuim zo ronde 4,5% en steeg in het eerste kwartaal dit jaar naar 5,2%. Volgens het CBS de sterkste stijging sinds het eerste kwartaal van 2003. De toename deed zich voor in vrijwel alle bedrijfstakken. In de zorg en industrie lag het verzuim zelfs op 6,7%, waar het jaar eerder nog 6,1% was. Ook in andere sectoren krijgen medewerkers en organisaties nu veel voor hun kiezen, waardoor toename van het aantal verzuimgevallen dreigt.

Zolang we maar aan de gang blijven gaat dit meestal nog wel een tijdje goed, maar als we dan even tot stilstand komen zien we het vaak misgaan. Hierin faciliteert het Coronavirus ons in ieder geval. Zet ons tot stilstand. Als gevolg van het weggevallen van sociale ‘verplichtingen’, het sporten, het verenigingsleven en het uitgaansleven ontstaat er weer meer ruimte voor jezelf en/of je gezin. Een door velen als prettig ervaren bijkomstigheid van de coronacrisis, welke mede wordt aangewend voor een stuk bezinning en zelfreflectie. En dit houdt niet op bij de drempel van de huisdeur maar wordt ook steeds duidelijker zichtbaar op de werkvloer.

Mensen vragen zich steeds meer af waar ze mee bezig zijn, waarom, met welk doel en of het bijdraagt aan hun persoonlijk geluk. Het doel om altijd maar meer te willen produceren en consumeren is aan het veranderen. Mensen raken in verwarring als gevolg van alles wat er om hen heen gebeurt, hebben moeite met het bijhouden van alle ontwikkelingen, het vertrouwen verdampt en gevaar van uitvallen dreigt als nooit tevoren.

Een goede reden om juist nu inzichtelijk te krijgen hoe medewerkers ervoor staan. Te bepalen waaraan behoefte bestaat en duidelijkheid te bieden waarom we het allemaal doen.

Natuurlijk moet er aandacht zijn voor het beperken van het risico op uitval. Maar het beperken moet volgens mij een gevolg zijn maar nooit een doel op zich.

Ik geloof erin dat wanneer mensen het inzicht in zichzelf vergroten, ze ook in staat zijn om passende en dus betere keuzes te maken. Dat mensen die bewuster in het leven staan meer weloverwogen hun verantwoordelijkheden nemen ten aanzien van persoonlijke ontwikkeling en duurzame inzetbaarheid. En mensen die doen waar ze gelukkig van worden op een andere wijze met hun gezondheid omgaan en hierdoor veel minder snel uitvallen. Dit is waarom ik iedere werkgever oproep om stil te staan bij het persoonlijk geluk van iedere medewerker en dit op een structurele wijze in de organisatie te verankeren.